Η αποκαλυπτική εικόνα της οικονομικής πραγματικότητας:
- Οι Έλληνες εργάζονται περισσότερο από τους περισσότερους Ευρωπαίους (39,8 ώρες έναντι μέσου όρου ΕΕ 36 ωρών).
- Παρ’ όλα αυτά, η Ελλάδα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της Ευρώπης σε μέσο μισθό πλήρους απασχόλησης (18.000€), μπροστά μόνο απο Βουλγαρία και Ουγγαρία.
- Η Βουλγαρία που βρίσκεται στον αντίποδα με τις λιγότερες ώρες εργασίας στην Ευρώπη, μπορεί εύκολα να μας ξεπεράσει.
- Για πρώτη φορά επιτρέπονται 13 ώρες εργασίας, 6 ημέρες την εβδομάδα, ακόμη και με δύο εργοδότες.
- Ο OECD προειδοποιεί: η σημερινή γενιά στην Ελλάδα κινδυνεύει να είναι φτωχότερη από την προηγούμενη.
- Ο δείκτης του ΟΗΕ για τους «εργαζόμενους φτωχούς» δείχνει 10,7 % στην Ελλάδα, έναντι 8,2 % στην Ε.Ε. — 5η χειρότερη θέση στην Ευρώπη.
Το συμπέρασμα είναι σαφές:
Η χαμηλή παραγωγικότητα της χώρας δεν είναι θέμα «περισσότερης δουλειάς». Το πρόβλημα είναι το μοντέλο.
Παρά τα στοιχεία, ο κ. Μηταράκης δήλωσε ότι οι αυξήσεις μισθών και συντάξεων «μεγαλώνουν την πίτα για όλους».
Αυτό δείχνει έλλειψη κατανόησης του τι σημαίνει πραγματική αύξηση της πίτας.
Η πίτα δεν μεγαλώνει με ονομαστικές αυξήσεις εισοδημάτων, αλλά με:
- ενίσχυση παραγωγικότητας,
- δίκαιη κατανομή πλούτου,
- κατάργηση καρτέλ και στρεβλώσεων,
- ευκαιρίες για επιχειρείν, αποταμίευση και επένδυση.
Για δεκαετίες, το πολιτικό σύστημα προστάτευε μια μικρή μειοψηφία στην αγορά, αντί να απελευθερώνει παραγωγικότητα και εισόδημα για την πλειοψηφία.
Το ερώτημα είναι πολιτικό και κρίσιμο:
Θα συνεχίσουμε να «δουλεύουμε περισσότερο και να κερδίζουμε λιγότερα», ή θα αλλάξουμε μοντέλο, ώστε «ο πολίτης να δουλεύει, να κερδίζει, να αποταμιεύει, να επενδύει και να έχει πραγματική προοπτική»;