ΥΓΕΙΑ

Η υγεία είναι το υπέρτατο αγαθό και η πολιτεία, ως συγκρότηση μιας πολιτισμένης κοινωνίας, υποχρεούται να το διασφαλίζει στους πολίτες της. Η δημόσια και δωρεάν υγεία είναι, λοιπόν, αδιαπραγμάτευτη κατάκτηση, που όχι μόνο δεν νοείται να τίθεται εν αμφιβόλω, αλλά χρειάζεται ενίσχυση, ώστε να παρέχει ποιοτικές υπηρεσίες για όλους. Συγχρόνως, ο χώρος της υγείας, ως παράμετρος της κοινωνικής ασφάλισης, δεν δικαιολογείται να μονοπωλείται, ούτε να διαφεντεύεται από το κράτος. Το δίχτυ ασφαλείας είναι μεν εκεί για καθεμιά και καθέναν, συγχρόνως όμως σε θέματα υγείας το κράτος δεν έχει το ηθικό δικαίωμα να επιβάλλει υποχρεωτικότητες κανενός είδους.

Παρά τις εξαγγελίες όλων των κυβερνήσεων, οι παθογένειες του συστήματος υγείας παραμένουν διαχρονικές.

– Η αναμονή σε δημόσια νοσοκομεία, η συμφόρηση στα επείγοντα, τα ράντζα στους διαδρόμους και οι άσκοπες και επικίνδυνες για τους ασθενείς περιπλανήσεις από νοσοκομείο σε νοσοκομείο παραμένουν μέρος της ημερήσιας διάταξης.

– 20.000 γιατροί που εκπαιδεύτηκαν στην Ελλάδα με χρήματα Ελλήνων φορολογουμένων, αυτή την στιγμή περιθάλπουν ασθενείς σε άλλες χώρες.

– Λίγοι, σε σχέση με τις ανάγκες, είναι οι συμβεβλημένοι παθολόγοι/γενικοί ιατροί στο πρόγραμμα “προσωπικός γιατρός”. Ναι μεν άνοιξε το πρόγραμμα για ειδικότητες που έχουν μια βασική εκπαίδευση σε παθολογία, όμως αυτές δεν έχουν τις ίδιες γνώσεις και εμπειρία στη γενική ιατρική. Ένας γαστρεντερολόγος πχ δεν μπορεί να παρέχει την ίδια πρωτοβάθμια φροντίδα με έναν παθολόγο, διότι έχουν άλλο αντικείμενο σπουδών.

– Ζητούμενο και πρόκληση παραμένει σε πολλές υγειονομικές μονάδες και περιοχές της Ελλάδος η πρόσβαση σε παιδίατρο.

– Δεν υπάρχει επαρκής πρόσβαση στις βασικές ειδικότητες της καρδιολογίας και πνευμονολογίας, που είναι απαραίτητες για την πρόληψη σοβαρών νόσων.

– Υπάρχουν νησιωτικές περιοχές, όπως π.χ. η Τήνος, χωρίς κανέναν προσωπικό γιατρό.

– Υπάρχουν πολλές ακριτικές περιοχές χωρίς πρόσβαση σε γιατρό, πέρα από αγροτικούς ιατρούς περιορισμένης εμπειρίας  .

– Καταγράφεται κρίσιμη έλλειψη μεγάλων προγραμμάτων Έρευνας και Ανάπτυξης στα ερευνητικά και πανεπιστημιακά κέντρα της χώρας, που σε συνεργασία με τις ιδιωτικές φαρμακοβιομηχανίες, θα μπορούσαν να φέρουν προοπτικές ανάπτυξης και καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας υψηλής εξειδίκευσης. Μεγάλη είναι η σπατάλη δημοσίου χρήματος, που μοιράζεται χωρίς κριτήρια σε ερευνητικά προγράμματα μικρής σημασίας και αξίας χωρίς επαρκή, ή και καθόλου αξιολόγηση.

– Λείπουν στρατηγικά προγράμματα υγείας για την εξάλειψη καρκίνων που μπορούν να προληφθούν, όπως καρκίνος μαστού, καρκίνος εντέρου, καρκίνος πνεύμονα. Μόλις το 1,3% των δαπανών υγείας κατευθύνονται στην πρόληψη. Αντίθετα, το ποσοστό δαπανών για νοσηλείες στην Ελλάδα είναι το υψηλότερο ποσοστό στην ΕΕ (41% έναντι 30% μ.ο. στην Ε.Ε.), καθώς 27,3% είναι το ποσοστό των καθημερινών καπνιστών στην Ελλάδα, το υψηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη, ενώ έχουν αυξηθεί τα ποσοστά παιδικής-εφηβικής παχυσαρκίας μέσα σε μια δεκαετία κατά 50%.

Το δημόσιο σύστημα υγείας ανάγκη είναι να θέσει βασικούς στόχους, τους οποίους και να υπηρετήσει με συνέπεια. Τέτοιοι είναι:

– Στοχευμένες προσλήψεις (π.χ. αναισθησιολόγοι, νοσηλευτές).

– Ενίσχυση της υλικοτεχνικής υποδομής, ειδικά σε τομείς όπου οι εγκαταστάσεις των δημοσίων νοσοκομείων υστερούν, όπως η υποβοηθούμενη γονιμοποίηση.

– Έμφαση στην τηλεϊατρική. Κανένα νησί και απομακρυσμένη περιοχή χωρίς ιατρική παρακολούθηση.

– Δεδομένης της μορφολογίας της Ελλάδας με τη μεγάλη της νησιωτική έκταση, ενιαίο δίκτυο τηλεϊατρικής και διακομιδών, ασφαλές και ευέλικτο, που θα συμβάλει στην ελαχιστοποίηση της αναμονής ασθενών για τακτικά και επείγοντα περιστατικά.

– Επέκταση της συνεργασίας με τον ιδιωτικό τομέα, εφαρμογή διεθνών κριτηρίων για εισαγωγή στο νοσοκομείο και στο χειρουργείο. 
– Δωρεάν προληπτικές εξετάσεις για όλους τους Έλληνες και ενημέρωση από τον προσωπικό ιατρό, με ταχυδρομείο, μέιλ ή SMS ανάλογα και με την ηλικιακή ομάδα.

– Κατ’οίκον νοσηλεία για να αποφευχθεί η συχνή διακομιδή στα νοσοκομεία ασθενών τελικού σταδίου. Πρόγραμμα παρηγορητικής ιατρικής/ ανακουφιστικής φροντίδας.

– Πρόληψη. Ειδικά προγράμματα στα σχολεία, για παιδιά και γονείς.

– Εισαγωγή μεγάλων ερευνητικών προγραμμάτων σε ιατρικές σχολές και ιατροτεχνολογικά ιδρύματα με συγχρηματοδότηση της ΕΕ, του ιδιωτικού τομέα και δημοσίου, με στόχο ερευνητές και ιατροί να επιστρέψουν για να προσφέρουν στην πατρίδα. Έλεγχος και εξορθολογισμός του τομέα αυτού στα πανεπιστήμια. Στοχοθεσία και δημοσιοποίηση οικονομικών, στόχων και προγραμμάτων.

Όπως περιγράφεται και στο πρόγραμμα της Πατριωτικής Δύναμης Αλλαγής για την οικονομία, υπό συνθήκες πραγματικής οικονομικής ελευθερίας, εργαζόμενοι και εργοδότες πρέπει να έχουν την επιλογή και του φορέα ασφάλισής τους και όσον αφορά στην περίθαλψη – χωρίς αυτό να αναιρεί την ηθική υποχρέωση της πολιτείας να περιθάλπει δωρεάν όποιον πολίτη το έχει ανάγκη, χωρίς όμως να διαθέτει την απαραίτητη ασφαλιστική κάλυψη. Όσοι επιλέγουν ιδιωτική ασφάλιση δεν πρέπει να υποχρεούνται να πληρώνουν εξ ολοκλήρου και το κόστος της δημόσιας.

Υποχρεωτικότητα για τον COVID

Τα τελευταία χρόνια ο κορονοϊός έχει ανατρέψει τα καθημερινά δεδομένα των ζωών μας. Στη «Φωνή Λογικής» πιστεύουμε τόσο στην αξία της επιστήμης, όσο και στην ελευθερία του κάθε ανθρώπου να ορίζει οτιδήποτε συμβαίνει στο σώμα του. Ως εκ τούτου, κάθε υποχρεωτική κατά τον νόμο επιβολή εμβολιασμού για τον COVID, τόσο στον γενικό πληθυσμό, όσο και σε ειδικές πληθυσμιακές ομάδες, κρίνεται απαράδεκτη. 

Συνολικά, μια πολιτεία που θέλει να αποκαλείται φιλελεύθερη, πρέπει να κάνει ό,τι είναι δυνατόν ώστε οι περιορισμοί και οι υποχρεωτικότητες να αποφασίζονται με περίσκεψη και φειδώ. Δυστυχώς, κατά την εποχή του κορωνοϊού αποδείχθηκε, ότι πολιτικές δυνάμεις και ιδεολογικοί χώροι δήθεν φιλελεύθεροι και προοδευτικοί τρέφουν ιδιαίτερη αδυναμία στην έννοια και την πρακτική της επιβολής. Η συντηρητική, δεξιά προσέγγιση ξεκινά από τον σεβασμό της ατομικής ελευθερίας και μεριμνά για το κοινό καλό χωρίς να παραβιάζει τα δικαιώματα των πολιτών, με γνώμονα την πραγματική προάσπιση της δημόσιας υγείας και όχι την τυφλή εφαρμογή διεθνών οδηγιών και την εξυπηρέτηση επιχειρηματικών συμφερόντων.