Χιλιάδες νοικοκυριά — μικροί αγρότες, υπάλληλοι, καταστηματάρχες, μικροεπαγγελματίες — απλά δεν τα φέρνουν βόλτα. Με το ρεύμα, το πετρέλαιο, τα ενοίκια, τα τρόφιμα να έχουν πάρει ξανά την ανιούσα. Και ενώ η Εφορία ζητάει τα λεφτά της, τα «φέσια» φουσκώνουν και επικρέμονται ως δαμόκλειος σπάθη της ένδειας πάνω στις ελληνικές οικογένειες και τα σπίτια τους. Ήδη έχουν επιβληθεί αναγκαστικά μέτρα σε περισσότερα από 1,6 εκατομμύρια οφειλέτες και αναμένεται να ακολουθήσουν επιπλέον 700.000 οφειλέτες. Συγκεκριμένα, σύμφωνα πάντα με τον Οικονομικό Ταχυδρόμο, όσοι χρωστούν ποσά μεγαλύτερα των 500 € κινδυνεύουν ακόμη και να χάσουν το σπίτι τους.
Εν τω μεταξύ, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το δημόσιο έχουν φτάσει το ρεκόρ των 112,5 δις € με περίπου το 1/4 από αυτά να θεωρείται απίθανο να εισπραχθεί, δηλαδή υπάρχει μόνο στα χαρτιά, ώστε η κυβέρνηση να ωραιοποιεί τα νούμερα, τα «υπερπλεονάσματα», την «πρόωρη αποπληρωμή δανείων» και την «μεταμνημονιακή ανάκαμψη».
Ίσως επικοινωνιακά να έχει βραχυπρόθεσμα επιτύχει να πείσει, αλλά η αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών αποτελεί δείκτη συστημικής δυσλειτουργίας του κρατικού μηχανισμού. Όταν τα εισοδήματα πολλών πολιτών είναι στάσιμα χαμηλά και δεν αρκούν για να καλύψουν φόρους μαζί με κόστος διαβίωσης και όταν η πρωτοφανής αύξηση λουκέτων των μικρών επιχειρήσεων αφήνει φέσια στην εφορία, η σταθερότητα που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση έχει σαθρά θεμέλια.