Στο ίδιο έργο θεατές. Τα χρόνια διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας έχουν καεί τα περισσότερα στρέμματα από ιδρύσεως του Ελληνικού κράτους και τα 4/5 των δασών της αττικής. Και αυτό μόνο τυχαίο δεν είναι. Φετος για μια ακόμη χρονιά η Ελλάδα καίγεται, ενώ η πύρινη λαίλαπα που μαίνεται τα τελευταία 24ωρα στην Ανατολική Αττική, κατακαίει και τα εναπομείναντα δάση, τους τελευταίους πνεύμονες οξυγόνου, θέτοντας σε κίνδυνο ακόμη και κατοικημένες περιοχές.
Με λύπη μας διαπιστώνουμε, ότι παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες του Πυροσβεστικού Σώματος, των εθελοντών πυροσβεστών και των πολιτών, ο κρατικός μηχανισμός, εκ του αποτελέσματος, αδυνατεί για άλλη μία χρονιά να φανεί αποτελεσματικός και να περιορίσει τις θλιβερές συνέπειες. Η κυβέρνηση οφείλει να κατανοήσει ότι δεν είναι πανάκεια και φυσικά ούτε αρκεί μόνο η αποστολή του μηνύματος μέσω “112” περί εκκενώσεων, για την αποτροπή μεγαλύτερων δεινών από τις πυρκαγιές.
Ως εκ τούτου, αμείλικτα και με τρόπο μονότονο, ορθώνονται εκ νέου τα ερωτήματα που χρήζουν άμεσης απαντήσεως.
Πρώτον: Γιατί η κυβέρνηση δεν αυστηροποιεί έτι περαιτέρω το νομικό πλαίσιο επιβολής ποινών για τους εμπρηστές;
Δεύτερον: Πότε θα σταματήσει να ρίχνει όλες τις ευθύνες στην “κλιματική αλλαγή”;
Τρίτον: Γιατί δεν τολμά να επανιδρύσει επι της ουσίας το Σώμα της Δασοφυλακης που απαξίωσε και ξεδόντιασε η κυβέρνηση Σημίτη το 1998 και ήταν το πιο αξιόπιστο σώμα για το σβήσιμο των δασικών πυρκαγιών αφού γνώριζαν τα δάση;
Τέταρτον: Γιατί η κυβέρνηση δεν ισχυροποιεί το έμψυχο δυναμικό του Πυροσβεστικού Σώματος, εξοπλίζοντας αυτό με περισσότερα οχήματα και εναέρια μέσα;
Πέμπτον: Ως ποτε θα κρατά σε ομηρία τους εποχικούς πυροσβέστες που ενώ είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης κάθε καλοκαίρι τους απαξιώνει κάθε Οκτώβριο;
Καμμένη Πατρίδα, Καμμένο Βιός, Καμμένη Φύση, κι ένας Λαός παραδομένος στη μοίρα του να ελπίζει μόνο στην Θεία Πρόνοια.
Η ΦΩΝΗ ΛΟΓΙΚΗΣ και η Πρόεδρός της, Ευρωβουλευτής Αφροδίτη Λατινοπούλου, απαιτούμε μετ’ επιτάσεως από την κυβέρνηση, να κηρύξει άμεσα αναδασωτέες τις πληγείσες από την πύρινη λαίλαπα περιοχές, τηρώντας απαρεγκλίτως την συνταγματική επιταγή του άρθρου 117 παρ. 3 του Συντάγματος, αποζημιώνοντας παράλληλα, πλήρως και ολοσχερώς τους πυρόπληκτους και όχι καταβάλοντας τους “ψίχουλα” που θα εξαντληθούν μετά την κάλυψη των πρώτων βασικών αναγκών τους.
