Το νέο Εθνικό και Κλιματικό Σχέδιο της κυβέρνησης, που ξεπήδησε από τα γραφεία της Αντιπροεδρίας και φέρει τη σφραγίδα του «αντιπαραγωγικού» Υπουργού κ. Χατζηδάκη , δεν είναι σχέδιο ενεργειακής μετάβασης, είναι σχέδιο οικονομικής κατεδάφισης.
Η επέκταση του Συστήματος Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών CO₂ (EU ETS) σε κτίρια και μεταφορές από το 2027, δεν είναι «πράσινη πολιτική» — είναι άλλος ένας βαρύς, τιμωρητικός φόρος που θα πλήξει την καρδιά της ελληνικής οικονομίας. Και όλα αυτά, εν μέσω διεθνούς αστάθειας και ύφεσης.
Η ενεργειακή πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ δεν στηρίζει την παραγωγή – την τιμωρεί.
Δεν ενισχύει την επιχειρηματικότητα – την εκβιάζει.
Δεν στηρίζει τον Έλληνα – τον στραγγαλίζει φορολογικά.
Σε μια χώρα που:
• Δεν έχει ολοκληρώσει το βασικό οδικό της δίκτυο,
• Διαθέτει εκατοντάδες νησιά και νησιωτικές επιχειρήσεις,
• Έχει παλαιά, ενεργοβόρα κτίρια που χρησιμοποιούνται από ενοικιαστές χωρίς ρευστότητα για αναβάθμιση,
• Στενάζει από υψηλά κόστη μεταφορών, διόδια, ασφυκτική γραφειοκρατία, και έλλειψη τεχνικά ώριμων λύσεων (π.χ. ηλεκτρικά φορτηγά),
…η κυβέρνηση επιλέγει να πυρπολήσει ό,τι έχει απομείνει όρθιο με νέο φόρο «διοξειδίου του άνθρακα». Αυτή είναι η στρατηγική του αντικινήτρου.
Το νέο “πράσινο” πλαίσιο της κυβέρνησης:
• Αυξάνει το ενεργειακό κόστος για όλες τις επιχειρήσεις,
• Συνθλίβει τον μεταφορικό τομέα,
• Πλήττει τις εξαγωγές, μειώνοντας την ανταγωνιστικότητα,
• Τροφοδοτεί νέο κύμα ακρίβειας, μειώνοντας την αγοραστική δύναμη των Ελλήνων.
Και ο κ. Χατζηδακης ως ο αρμόδιος υπουργός τι κάνει;
Σχεδιάζει πίσω από κλειστές πόρτες, χωρίς μελέτες επιπτώσεων, χωρίς ουσιαστική διαβούλευση, χωρίς πραγματική γνώση της αγοράς. Δίνει ελάχιστες μέρες δημόσιας «διαβούλευσης» σε ένα σχέδιο που θα καθορίσει το μέλλον της ελληνικής παραγωγής και των επιχειρήσεων.
Αυτό δεν είναι μετάβαση. Είναι βιασμός της οικονομικής λογικής.
Η ΦΩΝΗ ΛΟΓΙΚΗΣ απαιτεί:
1. Άμεση αναστολή της επιβολής εμπορίας CO₂ σε επιχειρηματικά κτίρια και μεταφορές, μέχρι να υπάρξει πλήρης χαρτογράφηση του υπάρχοντος κτιριακού αποθέματος και σοβαρή μελέτη επιπτώσεων.
2. Συνοδευτικά χρηματοδοτικά εργαλεία, με δεκαετή ορίζοντα και όχι επικοινωνιακά προγράμματα τύπου «Εξοικονομώ».
3. Εξατομίκευση πολιτικών ανά κλάδο και περιοχή – τα νησιά, η παραμεθόριος και οι ορεινές κοινότητες δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται σαν το Κολωνάκι.
4. Καθολική απλοποίηση επιδοτούμενων εργαλείων πριν την επιβολή αντικινήτρων.
5. Διάλογο με τους κλαδικούς φορείς (ΣΕΒ, ΕΒΕΑ, ΟΦΑΕ, ΤΕΕ, τεχνικές ενώσεις) για τη χάραξη βιώσιμης πολιτικής.
Κύριε Χατζηδάκη,
Είναι άλλο πράγμα η προστασία του περιβάλλοντος
κι άλλο η καταδίκη της οικονομίας σε ενεργειακή ομηρία.
Η Ελλάδα δεν είναι πειραματόζωο των Βρυξελλών ούτε μαξιλάρι για τις ιδεοληψίες των τεχνοκρατών.
Δεν θα σας αφήσουμε να τιμωρήσετε την παραγωγή. Δεν θα σας αφήσουμε να καταστρέψετε ό,τι χτίστηκε με αίμα και ιδρώτα.
Η ενεργειακή μετάβαση δεν θα γίνει με τον βούρδουλα. Θα γίνει με σχεδιασμό, κίνητρα και σεβασμό στη ραχοκοκαλιά της οικονομίας: τις ελληνικές επιχειρήσεις.
