Ο κ. Μητσοτάκης ανεβαίνει στη ΔΕΘ για να μιλήσει πολύ, να μοιράσει υποσχέσεις, να ανακοινώσει μέτρα. Όμως η ουσία δεν αλλάζει: η πολιτική του συντηρεί και τροφοδοτεί την ακρίβεια. Όποιος περιμένει λύση, ας πάψει να τρέφει αυταπάτες.
Η κυβέρνηση έχει στήσει όλο το οικονομικό της αφήγημα πάνω στην ακρίβεια. Είναι η ίδια ακρίβεια που ακυρώνει κάθε αύξηση μισθού, κάθε προσωρινό βοήθημα, κάθε μέτρο που υποτίθεται πως αυξάνει το εισόδημα. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός εμφανίζεται σαν τον ταχυδακτυλουργό: από τη μία τσέπη δίνει και από την άλλη τα παίρνει πίσω.
Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη: οι πραγματικοί μισθοί παραμένουν χαμηλοί, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της χώρας καταρρέει και η αγοραστική δύναμη των πολιτών βυθίζεται. Η Ελλάδα έχει γίνει επισήμως ο φτωχός συγγενής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η επιμονή του κ. Μητσοτάκη να αρνείται τη μείωση του ΦΠΑ στα τρόφιμα αποδεικνύει τη βούλησή του να συνεχίσει την ίδια καταστροφική πορεία. Από το 2018 έως το 2025, τα έσοδα από έμμεσους φόρους αυξήθηκαν κατά 8,1 δισ. ευρώ, την ώρα που οι τιμές σε βασικά αγαθά εκτοξεύτηκαν. Οι ελληνικές οικογένειες αγωνιούν μήνα με τον μήνα για το πώς θα επιβιώσουν.
Το ενεργειακό κόστος παραμένει δυσβάστακτο, παρότι δεν υπάρχει πια ενεργειακή κρίση. Τα δημόσια έσοδα, αντί να επιστρέφουν στην κοινωνία, κατευθύνονται μεθοδικά σε συγκεκριμένες τσέπες. Το περίφημο «καλάθι του κ. Μητσοτάκη» είναι τρύπιο. Ό,τι κι αν βάλει μέσα, χάνεται – όχι ως δια μαγείας, αλλά με την υπογραφή του.
Η χώρα χρειάζεται αλλαγή πορείας. Η Ελλάδα δεν αντέχει άλλο να πορεύεται με πολιτικές που τη σπρώχνουν όλο και βαθύτερα στην οικονομική εξαθλίωση.
