Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μέσα από τη φετινή της έκθεση για την Τουρκία, απέδειξε για άλλη μια φορά την υποκρισία και τον κυνισμό που χαρακτηρίζουν τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Από τη μία καταγράφονται σοβαρές ανησυχίες για τη δημοκρατική εκτροπή, την επιδείνωση του κράτους δικαίου και την ελάχιστη ευθυγράμμιση της Άγκυρας με τις διεθνείς θέσεις της Ε.Ε., μόλις 4%, κι από την άλλη, η ίδια η Επιτροπή προχωρά σε “επαναπροσέγγιση”, θεσμική συνεργασία και οικονομική ενίσχυση.
Ειδικά το “re-engagement” με την Ελλάδα, που προβάλλεται με καμάρι από την Ε.Ε., δεν είναι τίποτε άλλο παρά πλήρης αποδοχή του τουρκικού παζαριού. Ενώ η Τουρκία αρνείται να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ αμφισβητεί διαρκώς την ελληνική κυριαρχία, η Ε.Ε. την ανταμείβει με νέα χρηματοδότηση που μόνο για την περίοδο 2025–2027 προβλέπεται να είναι 1,5 δισ. ευρώ, ενώ από το 2011 η συνολική επιδότηση ξεπερνά τα 12,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Πρόκειται για μια συστηματική και διαρκή επιδότηση της τουρκικής εσωτερικής σταθερότητας, με ευρωπαϊκά κονδύλια.
Παράλληλα, με την Τουρκία να θεωρείται “στρατηγικός εταίρος” λόγω της εμπλοκής της σε Συρία, Ουκρανία και Καύκασο, η Ε.Ε. προχωρά και σε διευκολύνσεις θεώρησης Schengen για Τούρκους πολίτες, καθώς και σε πλήρη ενσωμάτωση της χώρας σε εκπαιδευτικά και ερευνητικά προγράμματα όπως το Erasmus+ και το Horizon Europe. Πρόκειται, στην πράξη, για μια μορφή ένταξης από το παράθυρο. Χωρίς υποχρεώσεις, χωρίς κυρώσεις, χωρίς ευθυγράμμιση.
Ακόμη και η τελωνειακή σχέση Ε.Ε.–Τουρκίας βαθαίνει. Ενώ το ενταξιακό παγώνει στα χαρτιά, η Επιτροπή συνεχίζει τεχνικούς διαλόγους για την αναβάθμιση της Τελωνειακής Ένωσης, προσφέροντας έτσι στην Άγκυρα εμπορικά προνόμια και γεωοικονομικά οφέλη, την ώρα που οι Έλληνες και οι Κύπριοι αντιμετωπίζουν τις συνέπειες της τουρκικής επιθετικότητας.
Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ η ελληνική Κυβέρνηση τηρεί στάση χαμηλών τόνων, περιορίζεται σε ανώνυμες διαρροές και χαριεντίζεται με τον Ερντογάν, σε μια επικίνδυνη πορεία «επαναπροσέγγισης» χωρίς αντίκρισμα. Την ώρα που η Τουρκία παραμένει ανεξέλεγκτη, η Ελλάδα εμφανίζεται ως δεδομένος σύμμαχος, χωρίς φωνή, χωρίς σθένος, χωρίς καν μια στοιχειώδη δημόσια αντίδραση.
Η ΦΩΝΗ ΛΟΓΙΚΗΣ το δηλώνει απερίφραστα πως η υποχώρηση δεν είναι στρατηγική, είναι ήττα. Το τάισμα του τουρκικού θηρίου με ευρωπαϊκά κονδύλια, προγράμματα και θεσμικές επιβραβεύσεις είναι ντροπή για την Ένωση και εγκληματική αφέλεια για την Ελλάδα.
