Μαχαιριά στην καρδιά των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων αποτελεί η νέα επικείμενη αύξηση των τιμών ενέργειας. Τι κι αν η ζήτηση έχει υποχωρήσει, τι κι αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη διατυμπανίζει τις “ανανεώσιμες πηγές”, ο καταναλωτής στήνεται ξανά στον τοίχο.
Κι όχι μόνο αυτό. Ο Έλληνας πολίτης θα κληθεί για ακόμη μία φορά να σηκώσει το βάρος της αυξημένης ρευματοκλοπής, στην οποία πρωταγωνιστούν οι “ευάλωτες ομάδες” με την κυβέρνηση να μετακυλίει το κόστος στους συνεπείς καταναλωτές – τους πραγματικά ευάλωτους συμπολίτες μας, αντί να το επιμερίζει στις ίδιες τις εταιρείες ενέργειας, ώστε να έχουν κίνητρο να την πατάξουν.
Η ζήτηση για την Τετάρτη 29 Οκτωβρίου, προσδιορίστηκε στις 66.994 MWh, τη στιγμή που η υψηλότερη της χρονιάς, τον περασμένο Ιούλιο εν μέσω καύσωνα, έφτασε τις 142.000 MWh. Με ιδανικές καιρικές συνθήκες, χωρίς αυξημένες ανάγκες για θέρμανση, η κερδοσκοπία στο Χρηματιστήριο Ενέργειας συνεχίζει ακάθεκτη.
Το φθινόπωρο φέρνει ακριβότερο ρεύμα από το καλοκαίρι, παρότι η ζήτηση έχει μειωθεί κατά 52%. Οι τιμές των “πράσινων” τιμολογίων του Νοεμβρίου θα είναι 20,6% ακριβότερες σε σχέση με του Οκτωβρίου. Η χονδρεμπορική τιμή του ρεύματος εκτοξεύθηκε στα 111,75 €/MWh, από 73 €/MWh τον Αύγουστο.
Κι αν αυτή είναι η εικόνα με μειωμένη ζήτηση, τι θα συμβεί τον χειμώνα; Πώς θα υποχωρήσουν οι τιμές των προϊόντων όταν το κόστος ενέργειας καταπίνει τα πάντα; Μην ψάχνουμε λοιπόν ποιος θα “σπάσει” την αλυσίδα της κερδοσκοπίας, όταν το ίδιο το σύστημα την τροφοδοτεί.
Τα χωράφια παραγωγής μετατράπηκαν σε φωτοβολταϊκά πάρκα, η κυβέρνηση πανηγυρίζει για “περίσσευμα ενέργειας”, αλλά οι τιμές τσουρουφλίζουν.
Ουκ αν λάβεις εκ του μη έχοντος, κύριε Μητσοτάκη — εκτός αν ανήκεις στην παρέα των ΟΠΕΚΕΠΕδων και των Golden Boys, που μπορούν να πληρώνουν… τόσα και άλλα τόσα.
Η ΦΩΝΗ ΛΟΓΙΚΗΣ στέκεται στο πλευρό των πολιτών και απαιτεί:
• Διαφάνεια στη διαμόρφωση των τιμών ενέργειας.
• Άμεση μείωση των επιβαρύνσεων στους λογαριασμούς.
• Απόδοση ευθυνών σε όσους πλουτίζουν εις βάρος της κοινωνίας.
Η κοινωνία δεν αντέχει άλλο το παραμύθι της “πράσινης μετάβασης” που δεν περνά ποτέ στις τσέπες των Ελλήνων.
