Η ακρίβεια θερίζει και η κυβέρνηση παρακολουθεί απαθής.
Η Ελλάδα του κ. Μητσοτάκη έχει μετατραπεί σε μια χώρα όπου οι νέοι δεν νιώθουν απλά, είναι παρατημένοι.
Τα ελληνικά νοικοκυριά στενάζουν κάτω από το υψηλότερο στεγαστικό βάρος σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος, το 35,5% του εισοδήματος των πολιτών κατευθύνεται πλέον στη στέγη, ενώ σχεδόν ένας στους τρεις πληρώνει πάνω από το 40% του εισοδήματός του μόνο για να έχει ένα κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι του.
Με 29% των πολιτών να ξεπερνούν αυτό το όριο, η Ελλάδα είναι πρώτη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, επτά μονάδες πάνω από τη δεύτερη Δανία.
Αυτή είναι η θλιβερή πρωτιά του Μητσοτάκη – η πρωτιά της ανέχειας, της ανασφάλειας και της εγκατάλειψης.
Το κόστος στέγης έχει γίνει πλέον η μεγαλύτερη οικονομική πίεση για κάθε ελληνική οικογένεια, την ώρα που οι τιμές των ενοικίων και των κατοικιών εκτοξεύονται και τα διαθέσιμα σπίτια λιγοστεύουν.
Και ενώ η κοινωνία βυθίζεται, η κυβέρνηση διαφημίζει «πακέτα στήριξης» που δεν στηρίζουν κανέναν.
Η νέα γενιά σε πλήρες αδιέξοδο
Πώς λοιπόν μπορούν να κάνουν οικογένεια, να φύγουν από το πατρικό, να στήσουν ζωή όταν:
• Ο μέσος όρος ηλικίας στην οποία οι νέοι στην Ελλάδα εγκαταλείπουν το σπίτι των γονιών τους είναι 30,7 έτη, πολύ πάνω από τον μέσο όρο της ΕΕ (~26,2 έτη).
• Το 30,3% των νέων ηλικίας 15-29 ετών ξοδεύει τουλάχιστον 40% του διαθέσιμου εισοδήματός του για στέγη — έναντι μόλις ~9,7% κατά μέσο όρο στην ΕΕ.
• Η ιδιοκατοίκηση καταρρέει: η Ελλάδα από ~84,6% το 2005 έπεσε στο ~61% σήμερα, με τους νέους να έχουν το πολύ ~30% πιθανότητα να είναι ιδιοκτήτες — ενώ οι μεγαλύτερες ηλικίες σταθερά στην κατοχή σπιτιού.
Καταδικάζουμε αυτές τις νέες γενιές, δηλαδή τους Έλληνες νέους, όχι ως λάθος επιλογή τους αλλά ως θύματα μιας πολιτικής που τους αφήνει αβοήθητους. Η κυβέρνηση τους στερεί το δικαίωμα στην ανεξαρτησία, στη στέγη, στη δημιουργία οικογένειας — και τελικά στο μέλλον.
Η ΦΩΝΗ ΛΟΓΙΚΗΣ απαιτεί:
• Άμεση δημιουργία προγράμματος στέγης για νέους και οικογένειες, με προνομιακούς όρους, ενοίκιο προσιτό, δυνατότητα αγοράς.
• Κατάργηση των ανισότιμων συντάξεων και παροχών που εξυπηρετούν λίγους — για να χρηματοδοτηθούν οι ανάγκες των πολλών.
• Αληθινές φοροελαφρύνσεις για οικογένειες με παιδιά και για νέους που επιχειρούν — όχι προσωρινές, επικοινωνιακές κινήσεις.
