Η πρόσφατη μελέτη της Eurobank φέρνει στο φως μια ακόμα κραυγαλέα πραγματικότητα που η κυβέρνηση επιμένει να αγνοεί: η παντελής απουσία τιμαριθμικής προσαρμογής στις φορολογικές κλίμακες οδηγεί σε σιωπηρή αλλά ακραία φορολογική επιβάρυνση των νοικοκυριών. Και όλα αυτά εν μέσω διαρκούς πληθωρισμού που ροκανίζει το εισόδημα των απλών ανθρώπων.
Μισθωτοί, συνταξιούχοι και μικροεπαγγελματίες πληρώνουν κάθε χρόνο περισσότερο φόρο, όχι επειδή βγάζουν περισσότερα, αλλά επειδή η κυβέρνηση αρνείται να κάνει το αυτονόητο: να προστατεύσει το εισόδημα από τις επιπτώσεις της ακρίβειας.
Η κυβέρνηση γνωρίζει — και επιλέγει να μη δράσει
Δεν υπάρχει εδώ ούτε αμέλεια ούτε «δημοσιονομική προσαρμογή». Υπάρχει συνειδητή επιλογή να μεταφερθεί το βάρος της φορολογικής πολιτικής στις πλάτες των παραγωγικών στρωμάτων: εκείνων που εργάζονται, παράγουν και παλεύουν καθημερινά να επιβιώσουν.
Όταν το φορολογικό σύστημα δεν προσαρμόζεται στις πληθωριστικές πιέσεις, το αποτέλεσμα είναι απλό: κάθε αύξηση μισθού ή εισοδήματος καταλήγει στα ταμεία του κράτους, με τον πολίτη να μένει στην ίδια – ή χειρότερη – θέση. Αυτή είναι φορολογική παγίδα, όχι πολιτική δικαιοσύνη.
Μικρομεσαίοι στο στόχαστρο
Οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες δεν έχουν κανένα απολύτως μαξιλάρι προστασίας. Πληρώνουν εισφορές, φόρους, τέλη, χαράτσια. Κι όμως, όταν η αγοραστική τους δύναμη πέφτει, το κράτος τούς ζητάει να πληρώσουν σαν να ζούσαν σε εποχές ευημερίας.
Η δήθεν «μεταρρυθμιστική» κυβέρνηση έχει επιλέξει στρατόπεδο: στέκεται απέναντι στην κοινωνία και δίπλα στις πολυεθνικές, τους μεγαλοεργολάβους και τα funds. Ο μικρός επαγγελματίας, ο εργαζόμενος, ο συνταξιούχος, είναι απλώς αναλώσιμος. Ένα γρανάζι που πρέπει να αποδώσει περισσότερο, με λιγότερα μέσα.
Η κυβέρνηση της ΝΔ δεν μπορεί πλέον να κρύβεται πίσω από τα «δύσκολα δημοσιονομικά περιθώρια». Δεν πρόκειται για αδυναμία. Πρόκειται για πολιτική επιλογή βίαιης αναδιανομής πλούτου προς τα πάνω.
Η μη τιμαριθμική προσαρμογή της φορολογικής κλίμακας είναι έγκλημα κατά της μεσαίας τάξης, την οποία το κυβερνών κόμμα χρησιμοποίησε προεκλογικά ως σημαία και τώρα την προδίδει ξεδιάντροπα.
Κάποιος πρέπει να πει τα πράγματα με το όνομά τους: αυτή δεν είναι φιλελεύθερη πολιτική, είναι οικονομικός αυταρχισμός. Και όσο η κοινωνία σιωπά, η κυβέρνηση θα συνεχίσει να την τιμωρεί.
