Αρχές και Αξίες

Η εθνική κυριαρχία της Ελλάδος είναι αδιαπραγμάτευτη.

Η Ελλάδα όχι μόνο δεν παραχωρεί σπιθαμή του εθνικού της χώρου, αλλά και οφείλει να στοχεύει στη διεύρυνσή του, διακηρύσσοντας την πλήρη ΑΟΖ που δικαιούται, επεκτείνοντας τα χωρικά της ύδατα και τον εθνικό εναέριο χώρο της κατά το διεθνές δίκαιο, αλλά και καταθέτοντας επισήμως κανόνες εμπλοκής γενικευμένου πολέμου έναντι του εξωφρενικού Casus Belli της Τουρκίας.

Η προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας δεν είναι κάτι θεωρητικό. Ό,τι παραβιάζει τα ελληνικά χωρικά ύδατα ίπταται παρανόμως πάνω από ελληνικό έδαφος, αναχαιτίζεται, βυθίζεται ή καταρρίπτεται. Δικαιώματα έρευνας και εκμετάλλευσης στην ελληνική ΑΟΖ έχει μόνον η Ελλάδα. Το καθεστώς στρατιωτικοποίησης των ελληνικών νησιών δεν συζητείται και δεν τίθεται κανένα ζήτημα «συνεκμετάλλευσης» σε καμία περιοχή ελληνικής κυριαρχίας. Όχι μόνο δεν είναι διανοητές «Πρέσπες του Αιγαίου», αλλά πρέπει να επανέλθει στη Βουλή προς καταγγελία και η ίδια η Συμφωνία των Πρεσπών, της οποίας οι εθνικά επιζήμιοι όροι παραβιάζονται ούτως ή άλλως από την άλλη πλευρά.

Εγγυητής της εθνικής κυριαρχίας είναι οι Ένοπλες Δυνάμεις, για τις οποίες επιβάλλεται κάθε μέριμνα σε επίπεδο προσωπικού και εξοπλισμών. Η μισθολογική αναβάθμιση των αξιωματικών και του προσωπικού είναι επιβεβλημένη. Παράλληλα με την απόκτηση προηγμένων εξοπλιστικών συστημάτων από τη διεθνή αγορά, η ελληνική αμυντική βιομηχανία οφείλει να ξαναμπεί στο κέντρο της εθνικής πολιτικής για την άμυνα.

Εθνική κυριαρχία, εντούτοις, δεν σημαίνει μόνο προστασία από τον εξωτερικό εχθρό. Με πολλές εκατοντάδες χιλιάδες Ασιάτες και Αφρικανούς μουσουλμάνους λαθρομετανάστες στη χώρα, η πρόνοια για εσωτερική σταθερότητα σε καιρό ειρήνης, όσο και σε καιρό κρίσης, καθίσταται επιτακτική. Η επανίδρυση της Χωροφυλακής, η ενίσχυση της Εθνοφυλακής και η συγκρότηση και η εκπαίδευση ομάδων Πολιτοφυλακής, ειδικά σε ακριτικές και απομακρυσμένες περιοχές, είναι πολιτικές αμέσου προτεραιότητος.

Πραγματικοί εγγυητές της οικονομικής ελευθερίας, δηλαδή της ευημερίας, των πολιτών σήμερα διεθνώς δεν είναι οι λεγόμενοι φιλελεύθεροι, που έχουν γίνει σοσιαλιστές, αλλά οι συντηρητικοί. Όπως έχουμε δει στην πρώην Ανατολική Ευρώπη, συντηρητικές οικονομικές πολιτικές κατά το πρότυπο του Ρέιγκαν και της Θάτσερ, δηλαδή χαμηλοί φόροι και ξεκάθαροι, καθολικοί κανόνες που επιβάλλονται από τις αρχές, έχουν εκτοξεύσει τους δείκτες ανάπτυξης. 

Το κράτος καλείται να πάψει να απομυζά τον πολίτη, να περιορίζεται στην άσκηση των τριών εξουσιών και να εγγυάται πως οι κανόνες θα εφαρμόζονται σε όλους χωρίς εξαίρεση ή προνομιακή μεταχείριση. Ισχυρή και ελκυστική για επενδύσεις οικονομία σημαίνει νομική σταθερότητα, χαμηλή και απλοποιημένη φορολογία, γρήγορη απονομή δικαιοσύνης, τάξη και ασφάλεια, αξιόπιστες μεταφορές, λειτουργικό και διαφανές τραπεζικό σύστημα, ψηφιακές υπηρεσίες, σεβασμό στην ιδιοκτησία, συνέχεια του κράτους.

Για να υπάρξει πραγματική ανάπτυξη και να εδραιωθούν επιτέλους παντού στη χώρα συνθήκες αληθινής οικονομικής ελευθερίας, απαιτούνται πολιτικές όπως περιλαμβάνονται στις προγραμματικές μας θέσεις.

Ειδικό βάρος πρέπει επίσης να δοθεί σε τομείς όπου η Ελλάδα παραδοσιακά αριστεύει και των οποίων η ανάπτυξη μπορεί να οδηγήσει στη δραστική μείωση της ανεργίας: Τουρισμός, ναυτιλία, πρωτογενής τομέας είναι οι κυριότεροι. Κάθε κίνητρο πρέπει να προβλεφθεί για εργοδότες και εργαζομένους, ώστε οι νέοι να στραφούν προς τους τομείς αυτούς με ανταγωνιστικές προοπτικές μακροχρόνιας εξασφάλισης.

Η εργασιακή νομοθεσία πρέπει να τηρείται απαρέγκλιτα και η πολιτεία να προστατεύει με αυστηρότητα τα εργασιακά δικαιώματα των πολιτών. Όποιος έχει εισέλθει στη χώρα παράνομα και δεν έχει λάβει τελεσίδικα άσυλο δεν μπορεί και να έχει εργασιακά δικαιώματα. Σε περίπτωση ανάγκης εισαγωγής εργατικού δυναμικού για εποχικές εργασίες, οι ενδεχόμενες διακρατικές συμφωνίες επιβάλλεται να γίνονται με φιλικές χριστιανικές χώρες. 

Πρόκειται για το οξύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο Ελληνισμός. Το δημογραφικό δεν λύνεται δια της μετανάστευσης και σίγουρα όχι με την απόδοση υπηκοότητας σε Αφρικανικούς και Ασιατικούς μουσουλμανικούς πληθυσμούς. Το δημογραφικό αντιμετωπίζεται με γενναία οικονομικά και δημοσιονομικά κίνητρα, με παροχές και με ελαφρύνσεις στις οικογένειες των Ελλήνων πολιτών, ώστε να κάνουν παιδιά, όσο και με την ειδική στήριξη των πολυτέκνων. Η πλήρης δέσμη των μέτρων που προτείνουμε εκτίθεται αναλυτικά στο Πρόγραμμά μας.

Η πυρηνική οικογένεια ξαναμπαίνει στο προσκήνιο ως κύτταρο της κοινωνίας, όταν υπάρχουν σοβαρά κίνητρα, ποιοτικό εκπαιδευτικό σύστημα και οικονομική σταθερότητα. Είναι αδιανόητο, Ελληνόπουλα να μη βρίσκουν θέση σε βρεφονηπιακούς σταθμούς διότι προέχουν οι «πρόσφυγες». Οι οικογένειες των Ελλήνων πολιτών οφείλουν να έχουν προτεραιότητα έναντι των παρανόμως εισελθόντων στη χώρα αλλοδαπών σε όλες τις βαθμίδες του κρατικού μηχανισμού και της εκπαίδευσης.

Πρόκειται για τα θεμέλια κάθε αστικής δημοκρατίας. Είναι προϋπόθεση του ίδιου του πολιτεύματος, όλοι οι νόμοι να ισχύουν πάντα και παντού, χωρίς εξαιρέσεις για κανέναν. Είναι αδιανόητο, τόσο το μην εφαρμόζονται οι νόμοι, όσο και το να εφαρμόζονται επιλεκτικά. Όσο και αν φωνασκούν οι δικαιωματιστές, οι μετανάστες, οι Ρομά, οι αριστεριστές, οι συνδικαλιστές, οι κομμουνιστές, οι ΛΟΑΤΚΙ ή οποιαδήποτε άλλη ομάδα, δεν έχουν περισσότερα δικαιώματα από τον νομοταγή, νοικοκύρη, φιλήσυχο και φορολογούμενο Έλληνα πολίτη.

Το αγαθό της ασφάλειας δεν εξαρτάται μόνο από τα μέσα που έχει στην διάθεσή του το κράτος ώστε να εφαρμόζει τους νόμους, αλλά πρωτίστως από την πρόθεσή του να το κάνει χωρίς εκπτώσεις. Δεν υπάρχουν δήθεν «ευάλωτοι και ευπαθείς» εγκληματίες, ούτε νοείται η ΕΛ.ΑΣ. να φοβάται να κάνει τη δουλειά της όπως ξέρει και μπορεί. Νόμος παντού, νόμος με αυστηρότητα όπου απαιτείται, νόμος εξίσου για όλους.

Δεν είναι δυνατόν η ζωή και η ακεραιότητα να συναρτώνται από ενοχικά ένστικτα. Όπως ο αστυνομικός πρέπει να μπορεί να πυροβολεί όταν απειλείται η ακεραιότητα ή η ζωή του ιδίου ή ενός πολίτη, έτσι και ο κάθε πολίτης πρέπει να έχει αναφαίρετο δικαίωμα στην αυτοάμυνα, όταν απειλείται η ζωή και η ακεραιότητά του, ή η οικογενειακή του εστία.

Ο Ποινικός Κώδικας πρέπει να αυστηροποιηθεί συνολικά, ώστε ειδεχθείς εγκληματίες και να προφυλακίζονται πριν τη δίκη και να μην αποφυλακίζονται μέσα σε λίγα χρόνια. Τα δε ισόβια, να είναι ισόβια. Η Δικαιοσύνη πρέπει να αποδίδεται με ταχύτητα και αυστηρότητα, με δικαστήρια που θα λειτουργούν με διευρυμένο ωράριο, με ποινές που θα ισχύουν κανονικά και όχι κατ´ όνομα.

Συγχρόνως, απαραίτητη είναι η αποσυμφόρηση των φυλακών από τους παραβατικούς λαθρομετανάστες, οι οποίοι αποτελούν σήμερα και την πλειοψηφία των τροφίμων στα σωφρονιστικά ιδρύματα, για τους οποίους πρέπει να δημιουργηθούν ειδικά, απομακρυσμένα, κλειστά και περίκλειστα κέντρα κράτησης.

Ύψιστης σημασίας είναι η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, που έχει καθήκον να ελέγχει τις εκάστοτε κυβερνήσεις διασφαλίζοντας πριν και πάνω απ’ όλα τα δίκαια και τις ελευθερίες των πολιτών. Οι παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, πολιτικές και μη, που παραδοσιακά ευδοκιμούν στην Ελλάδα, αντιμετωπίζονται μόνο με βαριές και παραδειγματικές τιμωρίες.

Όπως παρατηρεί η Ελένη Γλυκατζή-Αρβελέρ, «ο απόφοιτος δημοτικού του παρελθόντος ήξερε περισσότερα από τον σημερινό απόφοιτο λυκείου». Αυτό πρέπει να αλλάξει. Η επιβίωση του έθνους περνάει μέσα από τη ριζική αναδιάρθρωση της ελληνικής εκπαίδευσης.

Οι «προοδευτικές» εισαγωγές μαθημάτων και μεθόδων καθίστανται περιττές, καθώς προέχουν τα βασικά: Οι μαθητές να μαθαίνουν να διαβάζουν, να γράφουν, να μετράνε, να κάνουν σωστούς υπολογισμούς, να σκέπτονται, να εργάζονται, να σέβονται, να φέρονται. Ασχέτως διεθνών τάσεων, επιδίωξή μας είναι στα ελληνικά σχολεία να διδάσκεται πως υπάρχουν έθνη, γένη, φύλα, καλό και κακό, σωστό και λάθος, επιτρεπτό και ανεπίτρεπτο. Η ασυλία στην ανομία πρέπει να τελειώνει πρώτα από την παιδεία. Τα σχολεία έχουν πειθαρχικό κανονισμό που οφείλει να ισχύει για διδάσκοντες και μαθητές. Η ιδεολογική κατήχηση στην τάξη και οι συνδικαλιστικές δραστηριότητες σε ώρες μαθημάτων δεν επιτρέπονται, ενώ η επέτειος του Πολυτεχνείου, που δεν είναι εθνική εορτή, δεν υπάρχει λόγος να είναι de facto ημέρα σχολικής αργίας.

Αναγκαίο για την προστασία της εκπαιδευτικής διαδικασίας, είναι επίσης να τεθεί ένα όριο μαθητών αλλοδαπής προέλευσης ανά τμήμα. Στα δε ΑΕΙ προέχει η εμπέδωση της τάξης και των κανόνων χωρίς αστερίσκους και ημίμετρα, με την ανεμπόδιστη συνδρομή της κανονικής αστυνομίας. Επιβάλλεται, τέλος, από κάθε άποψη, η επίσπευση της ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων.

Αντιμετωπίζουμε ένα οργανωμένο σχέδιο πληθυσμιακής, φυλετικής και πολιτισμικής αλλοίωσης, που υπηρετείται εξίσου από όλα τα μεγάλα κόμματα και τα παρακολουθήματα τους. Για εμάς είναι απλό: Όποιος μπαίνει στη χώρα παράνομα, χωρίς να συντρέχει πραγματικός λόγος ασύλου, δεν έχει θέση στην Ελλάδα. Τα καθεστώτα ασύλου που έχουν ήδη δοθεί, πρέπει να επανεξετάζονται. Οι λαθρομετανάστες που διαπράττουν εγκληματικές πράξεις πρέπει να συλλαμβάνονται και να μεταφέρονται αυτόματα σε απομακρυσμένα, κλειστά κέντρα κράτησης με τελεσίδικη διαταγή απέλασης, μέχρι οι χώρες προέλευσής ή καταγωγής του να τους δεχθούν πίσω.

Οι απαράδεκτες συμφωνίες εισαγωγής εποχικών εργατών με εχθρικές χώρες, όπως το Πακιστάν, πρέπει να ακυρωθούν, ενώ η ασυλία των ΜΚΟ να παύσει. Οι υπεύθυνοι δε των ΜΚΟ που έχουν συνεργαστεί με διακινητές, να συλληφθούν, να δικαστούν και να φυλακιστούν. Πρέπει να απαγορευθεί η μπούρκα στην ελληνική επικράτεια, να σφραγιστούν άμεσα όλα ανεξαιρέτως τα παράνομα ισλαμικά τεμένη και να σταματήσουν όλα τα επιδόματα σε παρανόμως εισελθόντες αλλοδαπούς. Κανείς, που θα μπαίνει στην Ελλάδα παράνομα, δεν δικαιολογείται να έχει εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, ούτε κοινωνική ασφάλιση. Τέλος, η Ελληνική Δημοκρατία οφείλει να τερματίσει άμεσα, ακόμα και μονομερώς, όλα τα διεθνή χρηματοδοτικά προγράμματα που δημιουργούν γκέτο στις πόλεις μας.

Είμαστε χώρα, όχι χώρος. Είμαστε Έλληνες, Χριστιανοί, Ευρωπαίοι, Δυτικοί και υπερήφανοι για αυτό, αποφασισμένοι να προασπίσουμε τη συνέχεια της ελληνικότητας και της ταυτότητας του λαού και του τόπου μας. Ως ιδεολογικά συντηρητικοί σεβόμαστε κάθε έθνος, αξιώνοντας ταυτόχρονα πλήρη σεβασμό στο δικό μας, στη γλώσσα, τη θρησκεία, τον πολιτισμό, τα ήθη και τα έθιμά μας, που αποτελούν θεμέλιο της Ευρώπης και της Δύσης.

Την βαθιά ριζωμένη σχέση του ελληνικού λαού με την Ορθοδοξία ρυθμίζει το Σύνταγμα της Ελλάδος με το προοίμιο, το άρθρο 3 και το άρθρο 16, υποχρεώνοντας την πολιτεία να καλλιεργεί την εθνική και θρησκευτική συνείδηση των Ελλήνων πολιτών. Εντούτοις οι υποχρεώσεις του κράτους δεν περιορίζονται στα δέοντα και τα συμπεφωνημένα με την Εκκλησία της Ελλάδος και τις εν Ελλάδι Εκκλησίες, την Αθωνική Πολιτεία, ή το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Αυτό που πρέπει να κάνει απενοχοποιημένα το ελληνικό κράτος γενικώς και η παιδεία ειδικότερα, χέρι-χέρι με την προώθηση της ελληνικής γλώσσας, ιστορίας και σκέψης, είναι να θέσει ξανά τη θρησκεία μας στο προσκήνιο, ως ηθικό αντίβαρο στον περιρρέοντα μηδενισμό. Στο πλαίσιο αυτό, το μάθημα των θρησκευτικών για τους μαθητές χριστιανικού θρησκεύματος πρέπει να περιλαμβάνει στοιχεία κατήχησης.

Είμαστε Έλληνες – και αυτό σημαίνει πως είμαστε κοινωνοί μιας παράδοσης πέντε χιλιάδων ετών, που διαμόρφωσε τον δυτικό πολιτισμό και κατόπιν σφράγισε την χριστιανική θρησκεία. Η συνέχισή της επαφίεται σε εμάς. Στην εποχή του ακραίου διεθνισμού, που ενδύεται τον μανδύα ενός ψευδεπίγραφου φιλελευθερισμού, απορρίπτουμε τη γενική ομογενοποίηση και τη μετατροπή των εθνών-κρατών, με πρώτου του δικού μας, σε ενιαίο πολυφυλετικό μωσαϊκό. Τιμάμε την ταυτότητά μας και στοχεύουμε στην καλλιέργεια και την προώθησή της από την πολιτεία με κάθε μέσο και τρόπο.

Τα γκέι άτομα και τα ομόφυλα ζευγάρια σήμερα είναι ολοένα και πιο αποδεκτά στην κοινωνική, την οικογενειακή και την επαγγελματική ζωή. Και έτσι πρέπει να είναι. Δεν έχουν διαφορετικά δικαιώματα από οποιονδήποτε άλλο. Ούτε είμαστε Ισλάμ. Είμαστε το λίκνο του ελεύθερου κόσμου.

Υπάρχουν όμως δικαιώματα που εξαρτώνται από το φύλο. Η άδεια μητρότητας, για παράδειγμα, που δεν μπορεί να λάβει κανένας άνδρας. Ούτε είναι διανοητό να ισοπεδωθούν τα δικαιώματα των δύο φύλων ώστε κάποιοι λίγοι να νιώθουν καλύτερα. Είναι αδιανόητο πχ άτομα που έχουν γεννηθεί άνδρες να συμμετέχουν σε γυναικεία αγωνίσματα.

Ένας άνθρωπος που δεν αισθάνεται καλά στο φύλο του, μπορεί να αλλάξει φύλο. Το δέχεται η πολιτεία, το δέχεται και η κοινωνία. Μη λένε όμως κάποιοι ότι δεν υπάρχουν φύλα, ή ότι τα φύλα είναι 52, ούτε ότι αυτά πρέπει να διδάσκονται στα σχολεία.

Έχουν στο παρελθόν υπάρξει ακόμα και συντηρητικές τοποθετήσεις υπέρ των ίσων πολιτικών δικαιωμάτων των ομόφυλων ζευγαριών. Αυτό σημαίνει να μπορεί ένα ομόφυλο ζευγάρι πολιτών να κατοχυρώσει ενώπιον του κράτους την ίδια σχέση ζωής που μπορεί ένα ετερόφυλο. Σε απλά λόγια, αυτό σημαίνει πράγματα όπως κοινή φορολογική δήλωση, ή να κληρονομεί ο ένας τον άλλον. Όμως τα τελευταία χρόνια η ΛΟΑΤΚΙ ατζέντα ζητάει όλο και περισσότερα, όλο και πιο παράλογα. Μεταξύ άλλων, εξισώνει αυτόματα τον πολιτικό γάμο των ομόφυλων ζευγαριών με το δικαίωμα υιοθεσίας. Και όχι, αυτό δεν είναι αποδεκτό, πρώτα και κύρια από την κοινωνία. 

Ως εκ τούτου, δεν είμαστε και δεν μπορούμε να είμαστε σήμερα υπέρ του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών. Είναι άλλο πράγμα η ελευθερία και η ανεκτικότητα και άλλο η διάλυση κάθε λογικής. Δεν υπάρχουν γονέας 1 και 2. Τα παιδιά τα φέρνουν στον κόσμο ανδρόγυνα και ως εκ τούτου έχουν μητέρα και πατέρα. Δεν υπάρχει, πραγματικά, τίποτα πιο απλό.

Κάθε πολίτης που πληροί τα κριτήρια μπορεί, ασχέτως έμφυλης ταυτότητας, να υιοθετήσει ένα παιδί. Για την πολιτεία όμως, όπως ακριβώς έχει πει ο Βίκτορ Ορμπάν, “ο πατέρας είναι άντρας, η μητέρα γυναίκα και αφήστε τα παιδιά ήσυχα. Εκεί τελειώνει η συζήτηση”. Κάποιοι αυτό θα το πουν ακραίο. Είναι όμως το πιο λογικό πράγμα στο κόσμο.

Ο Ελληνισμός αποτελεί παγκόσμια δύναμη, όχι μόνο λόγω της διάδοσης των οικουμενικών ελληνικών επιτευγμάτων και αξιών, αλλά επίσης διότι οι Έλληνες ζουν και εργάζονται σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Ελληνισμός είναι τα δύο ελληνικά κράτη, η Ελληνική και η Κυπριακή Δημοκρατία, μαζί με το σύνολο των αποδήμων Ελλήνων, στους οποίους αξίζει πραγματικό και αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα ψήφου, οι οποίοι δικαιούνται να συναποφασίζουν για την τύχη της μητρόπολης, οι οποίοι συγκροτούν μια πατρίδα έξω από τα σύνορα της Ελλάδας.

Ειδική μαχητικότητα και μέριμνα απαιτείται για την Ελληνική Εθνική Μειονότητα της Βορείου Ηπείρου, της οποίας τα δικαιώματα καταπατώνται συστηματικά και διαχρονικά. Ο αδελφοί μας από τη Βόρειο Ήπειρο πρέπει να είναι και να αντιμετωπίζονται ως Έλληνες πολίτες, σε όλα και καθ´ όλα ισότιμοι με τους Ελλαδίτες, αλλά και να προστατεύονται ενεργά και δυναμικά από τις αρχές της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Υπηρετώντας την υποχρέωσή της έναντι του Ελληνισμού, η πολιτεία υποχρεούται, τέλος, να μεριμνά για τα διεθνή ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα, τις έδρες ελληνικών γραμμάτων και την προώθηση της ελληνικής παιδείας ανά τον κόσμο, για την ελληνορθόδοξη παρουσία παγκοσμίως, αλλά και για τους προαιώνιους θεσμούς της Ορθοδοξίας που διαιωνίζουν τη ζώσα Ρωμιοσύνη στη Μέση Ανατολή και την Αφρική.