Το πρωτοφανές περιστατικό βίας που είδαμε να διαδραματίζεται εντός του ελληνικού κοινοβουλίου ανάμεσα στον πρώην βουλευτή των Σπαρτιατών, Κωνσταντίνο Φλώρο και τον βουλευτή της Ελληνικής Λύσης, Βασίλη Γραμμένο, προκαλεί μόνο θλίψη και οργή.
Όμως θλίψη κι οργή προκαλεί και η απραξία του κ. Βελόπουλου. Είναι απορίας άξιον η στάση του αρχηγού της Ελληνικής Λύσης προς τον βουλευτή του κόμματός του, ο οποίος φαίνεται να τον καλύπτει, λέγοντας ότι ουδέποτε ο Βασίλης Γραμμένος χρησιμοποίησε χυδαίες εκφράσεις, διαψεύδοντας ουσιαστικά όλους τους παρευρισκόμενους.
Είναι αδιανόητο το γεγονός ότι βουλευτής που υπηρετεί ένα κόμμα το οποίο δήθεν πρεσβεύει την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια να χρησιμοποιεί υβριστικές φρασεολογίες κατά βουλευτού, ο οποίος φυσικά για την συμπεριφορά του κατηγορείται για κακούργημα.
Δηλαδή, ο κ. Βελόπουλος σε μία προσπάθεια να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, λέει ψευδώς όχι μόνο στους Έλληνες που τον τίμησαν με την ψήφο τους, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, ότι η επίθεση προς το πρόσωπο του μέλους του κόμματός του, Βασίλη Γραμμένου ήταν απρόκλητη.
Σαφώς και δεν επικροτούμε ούτε ξυλοδαρμούς ούτε χυδαίες φράσεις, ούτε εντός ούτε εκτός Βουλής. Αλλά προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι ενώ ο κ. Βελόπουλος ευαγγελίζεται την ιερότητα της μητρότητας, την ίδια ώρα αφήνει ατιμώρητους τους βουλευτές του.
Ο κ. Βελόπουλος όφειλε να είχε διαγράψει τον κ. Γραμμένο από την πρώτη στιγμή, να διαχωρίσει τη θέση του και να υπεραμυνθεί την πολιτική γραμμή του κόμματός του. Αλλά δεν το έκανε.
” Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές “.
