Η Ελλάδα, η χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, βρίσκεται σήμερα στην τελευταία θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην ελευθερία του Τύπου, σύμφωνα με τους «Δημοσιογράφους Χωρίς Σύνορα».
Το 2019, η Ελλάδα βρισκόταν στην 65η θέση. Το 2022, κατρακύλησε στην 108η. Το 2024, παραμένει τελευταία στην Ε.Ε. για τρίτη συνεχόμενη χρονιά.
Αυτή η εικόνα δεν είναι απλώς αποτυχία πολιτικής. Είναι αποτέλεσμα συστηματικής υπονόμευσης των θεσμών και της ανεξαρτησίας της ενημέρωσης.
Ποια είναι η πραγματικότητα σήμερα:
• Δημοσιογράφοι παρακολουθούνται, χωρίς λογοδοσία, μέσω της ΕΥΠ, που υπάγεται στο Γραφείο του Πρωθυπουργού.
• Η κρατική διαφήμιση μοιράζεται επιλεκτικά, με πολιτικά κριτήρια, ενισχύοντας την εξάρτηση.
• Η ΕΡΤ και το ΑΠΕ λειτουργούν ως κυβερνητικά φερέφωνα, όχι ως δημόσια μέσα ενημέρωσης.
• Οι ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι στοχοποιούνται, φιμώνονται, ή αποκλείονται από την ενημέρωση.
• Η πολυφωνία αντικαθίσταται από μονοφωνία και η κριτική από προπαγάνδα.
Όλα αυτά συνθέτουν ένα περιβάλλον φόβου, ελέγχου και φίμωσης. Όχι σε θεωρία, αλλά στην πράξη.
Η θεσμική λύση είναι ξεκάθαρη:
Καμία κρατική χρηματοδότηση στα ΜΜΕ.
Ούτε διαφήμιση, ούτε επιχορήγηση, ούτε “ειδικές καμπάνιες”.
Ο Τύπος πρέπει να ζει από την κοινωνία – όχι από την εξουσία.
Η ενημέρωση δεν μπορεί να είναι εργαλείο της εκάστοτε κυβέρνησης.
Χωρίς ανεξάρτητη δημοσιογραφία, δεν υπάρχει δημοκρατία – μόνο μηχανισμός ελέγχου της κοινής γνώμης.
Η πολιτεία έχει χρέος να εγγυηθεί πραγματικά ακηδεμόνευτα ΜΜΕ, με σταθερούς, διαφανείς και αμερόληπτους κανόνες.
Και ο πολίτης έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να ενημερώνεται ελεύθερα και χωρίς χειραγώγηση.
Αυτός είναι ο πυρήνας κάθε σύγχρονης, ώριμης δημοκρατίας.
Και η ψήφος είναι το μόνο μικρόφωνο που δεν μπορούν να φιμώσουν.
