Σαν σήμερα, πριν δύο χρόνια, η Χαμάς αιματοκύλησε το Ισραήλ με μια πρωτοφανή σε φρίκη και αγριότητα επίθεση. Δεν ήταν “αντίσταση”, δεν ήταν “ελευθεριακός αγώνας”. Ήταν σφαγές αμάχων, βιασμοί, αποκεφαλισμοί, διαμελισμοί. Ήταν η επιστροφή της απόλυτης βαρβαρότητας στον 21ο αιώνα.
Η Χαμάς δεν είναι “πολιτικός δρων”. Είναι εγκληματική ισλαμιστική οργάνωση με ιδεολογία εξόντωσης. Όποιος προσπαθεί να τη δικαιολογήσει ή να τη σχετικοποιήσει, γίνεται μέρος της ίδιας παρακμής που επιτρέπει στη βαρβαρότητα να σηκώνει κεφάλι. Η μνήμη και η καθαρή στάση απέναντι στο απόλυτο κακό δεν είναι πολυτέλεια· είναι πολιτικό και ηθικό καθήκον.
Δυστυχώς, η δήλωση της ελληνικής κυβέρνησης για την 7η Οκτωβρίου αποτελεί μνημείο φοβικής ισαποστακίας. Αντί να σταθεί με την απαραίτητη καθαρότητα δίπλα στο Ισραήλ, σύμμαχο της Ελλάδας, καταφεύγει σε γενικόλογες αναφορές «κατά του μίσους και της βίας», σε «παροτρύνσεις για αυτοσυγκράτηση», σαν να πρόκειται για μια σύγκρουση μεταξύ δύο ισοδύναμων μερών. Δεν είναι.
Στις 7 Οκτωβρίου δεν είχαμε έναν πόλεμο δύο πλευρών· είχαμε μια οργανωμένη επίθεση βαρβαρότητας εναντίον αμάχων. Η στάση της κυβέρνησης αποτυγχάνει να το αναγνωρίσει και να το δηλώσει καθαρά. Είναι στάση μικροπολιτικού φόβου, όχι εθνικής αξιοπρέπειας. Είναι στάση ανθρώπων που υπολογίζουν «αντιδράσεις» αντί να υπερασπίζονται αρχές.
Η ΦΩΝΗ ΛΟΓΙΚΗΣ στέκεται ξεκάθαρα:
• Ενάντια στη Χαμάς και σε κάθε μορφή ισλαμιστικής βαρβαρότητας.
• Στο πλευρό της σύμμαχης χώρας του Ισραήλ, χωρίς αστερίσκους.
• Υπέρ της μνήμης, της αλήθειας και της ηθικής διαύγειας.
Η σιωπή είναι συνενοχή.
Οι ίσες αποστάσεις της κυβέρνησης είναι δειλία.
Η καθαρή στάση είναι καθήκον.
