Η χώρα μας βρίσκεται αντιμέτωπη με μια άνευ προηγουμένου στεγαστική κρίση, εξαιτίας της κυβερνητικής απραξίας και της αδιαφορίας της ώστε να εφαρμόσει μια πραγματική στεγαστική πολιτική, που θα μειώσει τις τιμές των ενοικίων, θα αυξήσει την προσφορά κατοικιών και θα επιτρέψει σε κάθε Έλληνα πολίτη να αποκτήσει ή να νοικιάσει σπίτι με αξιοπρέπεια.
Η στέγαση είναι δικαίωμα, όχι πολυτέλεια. Κι όμως οι Έλληνες πολίτες καλούνται να αντιμετωπίσουν εκτός από την ακρίβεια στην καθημερινότητά τους και την εκτόξευση των ενοικίων και των τιμών των ακινήτων, με τη χώρα μας να καταγράφει το υψηλότερο ποσοστό στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσον αφορά τις καθυστερήσεις πληρωμών σε ενοίκια, στεγαστικά δάνεια και λογαριασμούς κοινής ωφέλειας.
Την ώρα που το ποσοστό των ατόμων που αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα στην Ε.Ε. μειώθηκε από 12,4% το 2010 σε 9,3% το 2023, στην Ελλάδα αγγίζει το 47,3%, το υψηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη, επιβεβαιώνει ο Πρόεδρος Πανελλαδικού Δικτύου E-Real Estates.
Με την κυβέρνηση να κωφεύει στο πρόβλημα, είναι λογικό να παραμένουν κενές περισσότερες από 526.000 από τις συνολικά 2.163.000 κατοικίες, δηλαδή μία στις τέσσερις κατοικίες στην Αττική κι ας αδυνατούν να βρουν στέγη σε προσιτές τιμές, νέοι, οικογένειες αλλά και ευάλωτα νοικοκυριά.
Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση παρακολουθεί αμέτοχη, υιοθετώντας ημίμετρα που δεν παρέχουν ουσιαστική λύση στο οξύτατο πρόβλημα στέγασης, το οποίο επηρεάζει ακόμη και την υπογεννητικότητα στη χώρα.
Οι πολιτικές που εφαρμόζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης όχι μόνο δεν αναχαιτίζουν την άνοδο των ενοικίων, αλλά ακόμα και τα μέτρα φοροαπαλλαγής για τα «κλειστά» ακίνητα αποδεικνύονται ανεπαρκή.
Ως ΦΩΝΗ ΛΟΓΙΚΗΣ προτείνουμε γενναίες παρεμβάσεις ώστε να αξιοποιηθούν οι κενές κατοικίες και συγκεκριμένα:
1. Άμεσος έλεγχος από την ΑΑΔΕ αν οι κατοικίες που έχουν δηλωθεί ως κενές είναι πράγματι κενές.
2. Διπλασιασμός του ΕΝΦΙΑ σε όποιο φυσικό ή νομικό πρόσωπο κατέχει περισσότερες από δύο κενές κατοικίες.
Πρέπει να μπει ένα φρένο στην ανεξέλεγκτη αγορά ακινήτων που αναγκάζει τους νέους να μένουν τουλάχιστον μέχρι τα 30 τους έτη στο πατρικό τους σπίτι και τις οικογένειες να δίνουν τον έναν τους μισθό για να έχουν κάπου να μείνουν.
